 |
| katya yı fotoğraflamak keyifliydi. |
Ayaklarım geri geri gidiyor diyeceğim olmayacak taaa Sarıyer'e Koç Üniversitesine gitmişiz. Bir yarım kalmışlık duygusu, beklentisiz, ümitsiz.
Ne sancılı spor, ne sancılı camia.
Bu spora bir başlayan pişman, bir başlamayan. A klas da pek çok sporcu partnerinden ayrılmış. A klas sporcu yok. Sporcu çok ta yarışan çift yok. Her sene eklenen E klas sporcular ve Minikler kategorisi. İçlerinden kaçı devam ediyor, bu zahmetli ve pahalı spora.
İstanbul da yarışma oluyor ve biz sadece 1,5 saat seyredip dönüyoruz. Fotoğraf çekmek bile gelmedi içimden. Makinem de hissetmiş olmalı ki sayılı fotoğraf var, doğru düzgün, inanılır gibi değil.
Üç beş çiftimiz var Yıldızlarda, Gençlerde gelecek vaat eden. Bir de Minikler de var muhteşem bir çiftimiz. Ayrılmaz, vazgeçmez iseler Dünya arenasında mutlaka seyredeceğimiz çiftler hepsi. Umutla beklediğimiz, seyrettiğimiz, ama gerisi bir türlü gelmeyen, gelemeyen.
Ne pahalı, ne özverili, ne emek isteyen, ne çok çalışılan bu spor dalı ne vefasız. Sanıyorum insanımız spor olarak sürdürülebilirliğine inanmıyor ve çabuk sıkılıyor. Daha 6. sınıftan itibaren Türkiye geneli bir başarıya kitletilen yeni nesiller, hep başarı odaklı. Sürdürülebilirliği, sağlığı, dostluğu, sosyalleşmeyi, sporu değil sadece dereceyi hedefleyen ebeveynler ve bahtsız nesiller. Dereceye kilitli yaşandığından, bir iki sene dans edip bırakan danssever, madalyaseverler. 6.lık tan 9.luktan memnun olamayan sporcular. Takım sporcusu olmamanın getirdiği egoya dayalı, bireysel çabalar ve hüsranlar. Ve vazgeçişler.
İstanbul yarışması sonuçları kulüpler sıralamasına baktığımda ise belki yapılabilecek bir girişim aklıma geldi. Life Dance mesela.4 çiftimiz miniklerde ve puan alamadı. 5 çiftimiz E klas Yetişkinler. 2 çift Yetişkinler D klas. 3 çiftimiz de Yıldızlar kategorisinde. Homojen dağılımımız da 2 birinciliğimiz var. Dolayısıyla 14 çift katılarak Kulüp puanını 3. sıraya yerleştirebilmişiz.
Üstelik biz birbirinden bağımsız antrenörlerin çalıştığı, katılıma açık bir kulübüz. Aidiyetimiz eksik yani. Bu aşamada Tdsf'nin yapması gereken belki de kulüpler bazında başarıyı ödüllendirmek ve teşvik etmek olmalı.
Kulüp sıralaması çift derecelerinden çok, katılımcı sporcu ile değerlendirildiğinden, sezon sonu başarılı kulüplerin tüm sporcularını basit bir sertifika ile dahi ödüllendirmek, hem aidiyeti artıracak, hem takım ruhunu körükleyecek, hemde katılımı sürekli kılabilecektir. Amaç daha çok çifti sürekli pistlerde görmek olmalı ve Tdsf bu aşamada yeniliklere yol açabilmelidir. Aksi durumda Takvimi belirsiz bir sezon, maddi manevi desteğin eksik kaldığı bir çatı, herkese eşit mesafede duruş sergileyememek, keyifsiz yarışmalara gebedir.
 |
| LIFE DANCE - SELİN/KUZEY NAZ/EDİZ |
Türkiye'de Sportif Latin danslarının geleceğinin ve duruşunun büyük ölçüde Üniversitelere bağlı olduğu gerçeğini Koç Üniversitesi bizlere bir kez daha göstermiştir. Odtü ve Boğaziçi'nin liderliğinde doğan büyüyen ve gelişen Sportif Latin danslar yaşamını Üniversiteler ile devam ettirecektir.
Elbette tüm kulüplerin varlıkları, başarıları yadsınamaz. Ama pek çok olanak ve gelecek için Üniversitelere hala ihtiyacımız var.
 |
| LIFE DANCE - NAZ / EDİZ |
Farklı ve heyecanlı bir sezon dilemek istiyorum ama birşey tutuyor dilimi, bilemiyorum, yazamıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder