Zihninizi bir zorlayın, gözünüzün önüne getirin, bebekler 6.ayını bitirip de oturmaya başladıklarında, ilk duydukları müzikle oturdukları yerde size son derece anlamsız gelen hareketlerle, müziğe eşlik etmeye çalışırlar. Bize komik gelen bu el kol harekteleri ,neşe dolu gülmeler, aslında dansla ilk flört zamanıdır. Derken bebek ayaklanır. İlk yürüme denemelerinin ardından, ayakta stabil durabildiği ilk zamanlarda, yine müziğin ritmine ayak uydurabilme heyecanı ama düşme telaşı ile dizlerini kırıp bükürek, vücudunu hareket ettirir. Sanki ayaklarından çivilenmiş görünümündeki bu hale, hepimiz bayılırız. İnsan evladının aslında vücudunu ve neler yapabileceğini keşfetme sürecinin ilk basamağıdır.
Koşmaya başlama yetisini kazanan çocuk zincirlerini kırmıştır. İlkokul başlayana dek atlar zıplar oynar koşar ve sevdiği müzikle dans eder. Anne baba ve ailenin tüm büyükleri, çocuğun kimi çılgın kimi sakin danslarına bayılır. Ama kimsenin aklına, bu doğal süreci eğitime dönüştürmek yada belli bir disipline dansa yönlendirmek, gelmez. Çocuk oğlansa zaten baştan kaybeder. Ne yani köçekmi olacaktır. Derhal erkeksi sporlara yönlendirilir. Kız ise ki kız çocukların eğilimi genelde göbek havası tadında olduğundan ergenliğe dek alkışlanır, aile toplantılarının, düğünlerin baş dansçısı oluverir kızlar. Bu duruma bayılan baba, ne zaman kızının göğüslerinin büyüyüp boyunun uzadığını fark eder aba altından sopa gösterir ve kızcağız allah korusun dansöz olmaktan kurtarılarak yerini yeni yetişen nesle bırakır. Veyahut kızı oğlanı pop tarzı müzikle çoşarlar değme dansçılara taş çıkartacak figürler yapıp yine aile çerçevesinin ağzını beş karış açık bırakırlar, ama önlerindeki hedef sbs dir oks dir sınavlar okullar vs dir. Dans bir hobi olamaz, geliştirilemez .. ayrıca kurs' tu dans' tı hangi ebeveyn taşıyacaktır ki çocuğu...
Oysa dans, çocuğun bedensel,sosyal ve kültürel gelişimde hiç bir etkinliğin gerçekleştiremeyeceği güce sahiptir. Bir müzisyen gibi kulağı ve ritmi yakalma yetisi gelişir, tüm vucudu çalıştıran az sayıdaki sporlardan biridir. Hem biryesel, hem takım olarak çalışıldığından hem rekabeti hem birlikteliği teşvik eder. Veee gösteri dünyasında hatrı sayılır bir yere sahiptir. Renkli kostümler, alkış, ödül , madalya, derece, sahne hep çocuğa cazip gelen hoşluklardır. Sanatın büyülü dünyasına açık davettir. Dansın nasıl bir özgüven sağladığını ve çocuğun sosyal çevreye nasıl uyum sağladığını çok özel ve güzel bir örnekle daha sonra anlatacağım.
İster bale, ister halk dansları, ister hiphop, ister latin ,ister salon dansı ne olursa olsun çocukların disipline bir dansı öğrenmeleri , hayat boyu onlara sayısız kapı açacak ve evrensel bir dile sahip olacaklardır.
Günümüzde dansın her biçimi terpistlerce desteklenmekte ve teşvik edilmektedir. Dansı bir çatı altında yapmaya ve öğrenmeye başlayan her çocukta konsantre olma süresi gelişmektedir. Enerjisini dansla tüketen çocuk, evde koltukların tepesini arşınlamaktan vazgeçmekte , müziğe olan ilgisi artmaktadır. Müziği gerçekten ! duymaya başlar. Dans edebilmek için ritimleri duymayı, saymayı öğrenir. 4,5,6 yaşında anaokulu sene sonu gösterinlerinde sahnede, çocuklarının neler yapabildiklerini şaşkınlık ve gurur ile seyreden veliler anaokulu bitince bu zevkli uğraşın peşini neden bırakırlar anlaşılmaz.
Hayatın tüm evrelerinde dansın insan vücüduna ve ruhuna verdiği değer, çocukluktan aşılanırsa dünya da dans, müzik ve sevgi olmaya devam edebilecektir...
Kendiniz , geleceğiniz ve sağlıklı çocuklar için.....
çocuklarınızla dansa, dansa, dansa ....
